Juist als het moeilijk wordt is er ook iets dat je helpt…

Je broer of zus is ziek. Dat is heel vervelend voor hem of haar. Maar ook voor jou! Soms denk je misschien: hallo, ik ben er ook nog! Zien jullie mij eigenlijk wel? Het is heel normaal dat je dat denkt en ja, ze zien je echt.

Je bent echt net zo belangrijk als je broer of zus, maar die krijgt nu veel meer aandacht door die ziekte. Zo nu en dan kan je ook best tegen iemand zeggen dat jij het ook best moeilijk vindt. Voor je broer of zus, maar ook voor jouzelf. Dat is helemaal niet gek. Maar vergeet niet, als er dingen vervelend of moeilijk zijn, als je verdrietig bent, is er ook altijd iets wat bijzonder is, iets wat je kracht geeft. Daar kun je naar zoeken. Probeer iets te bedenken of te maken dat je helpt. Iets bijzonders.

Een mooie steen bijvoorbeeld, een lichtje naast je bed, een tekening die laat zien dat er altijd licht is.

Een kettinkje dat je draagt en dat je zegt dat papa en mama, je broers of zusjes als je die hebt, opa en oma, dat je allemaal van elkaar houdt en bij elkaar hoort en dat iedereen een eigen plekje heeft in jullie gezin. Je kunt iets bedenken met kralen of zo. En als je verdrietig bent, pak je die vast: “O ja, we horen allemaal bij elkaar”.

Als je in God of Allah gelooft, weet dan dat alle kinderen even belangrijk voor hem zijn en dat hij alle kinderen ziet en helpt. Tegen God kun je echt alles zeggen. Je bent nooit helemaal alleen.